ก็คงถึงเวลา ที่ต้องร่ำลา จากฉันถึงแก

จริงๆแล้วก็เก็บเพลงนี้ไว้นานแล้วละ คิดว่าวันนึงคงต้องได้ใช้มัน
แต่ไม่คิดว่ามันจะเร็ว พูดไม่ออกเหมือนกัน เมื่อรู้ว่าวันนึง
เพื่อนที่ดีที่สุดคนนึงของฉันกำลัง จะจากไกลอีกครั้ง....

มีหลายคำถามที่ยังหาคำตอบไม่เจอ เช่นว่า ทำไม่เราถึงโชคดี ที่ได้
เพื่อนดีๆ ทำไมเราถึงได้มาอยู่ที่นี่ใกล้กับเพื่อนคนนี้ และทำไม่เราต้องจากไกล
กันอีกครั้ง..

เส้นทางชีวิตของเี่ีรามันแปลกดีเนอะ เริ่มรู้จักแกได้สองปี แกก็จากไป
อเมริกา พอแกกลับมาก็ดีใจได้แค่สองปี แล้วแกก็จากไกลอีกครั้งแต่ครั้งนี้
ชั้นดิ้นรนจนมาได้อยู่ใกล้กับเพื่อนสนิทคนนี้อีกครั้ง มีเวลาร่วมสนุก ร่วมฝัน
กันได้ไม่นาน และ่มันก็ถึงเวลาอีกแล้ว เมื่อเราต้องมาถึงทางแยก
เมื่อแกต้องเลือกทางอีกทางนึง ทางที่ฉันยังไม่อาจก้าวเดินไปเป็น
เพื่อนร่วมทางของแกได้

ตลอดเวลาสามปีกว่าที่ฉันอยู่นี่ ฉันอุ่นใจตลอดเวลา เมื่อรู้ว่าอย่างน้อยฉันก็มีคนที่
พร้อมจะเข้าใจโดยไม่ต้องอธิบายอะไรมากมาย มีคนที่รู้จักฉัน จริงๆ อยู่ไม่ไกล
หลายครั้งที่ฉันรู้สึกท้อแท้ ชีวิตในต่างแดนต่างภาษา เพราะมีแกอยู่ มันทำให้ฉัน
เข้มแข็งขึ้น แล้ววันนี้แกกำลังจะจากไกล แล้วฉันจะเข้มแข็งได้เหมือนเดิมหรือ
เปล่า ฉันอยากเข้มแข็งให้ได้อย่างแก

ฉันไม่รู้เหมือนกันว่าชีวิตจะเป็นยังไงต่อไป เมื่อแกไม่อยู่
คงยากมากเหมือนกัน เมื่อต้องรับรู้ว่า ที่ตรงนี่ แกไม่ได้อยู่อีกแล้วและแกคงไม่
กลับมาอยู่อีกแล้ว ยังมีอีกหลายอย่างที่เราวางแผนไว้ แต่ก็ไม่ได้ทำสะที
อยากจะไปล่องใต้อิตาลี่ อยากจะไปดูแมน ยูด้วยกัน มันคงจะค้างคาและ
ไม่รู้ว่าจะได้ทำมันร่วมกันไหม เมื่อไหร่.... ชีวิตฉันตอนนี้ยังไม่รู้เหมือนกันว่าจะไป
เป็นยังไง แต่ที่รู้แน่ๆ คือต้องยากขึ้นมาก เืมื่อไม่มีแก

ฉันคงต้องอยู่ที่นี่ไปอีกสักพัก จะพยายามเก็บเกี่ยวประสบการณ์และ
จะพยายามเข้มแข็งให้มากขึ้น หากฉันโชคดีอาจมีสักวันที่เราอาจได้ร่วมทางกันอีก
และเราคงจะได้เล่าเรื่องราวเก่าๆ ที่เรามักจะหัวเราะซ้ำแล้วซ้ำเล่า อีกครั้ง

คงคิดถึงแกมาก