น้าคนใหม่

 
วันนี้นั่งทำงาน ก็คิดเรื่องพี่เราทั้งวัน เพราะวันนี้เขามีนัดกับหมอ หลังจาก
ที่ต้องอุ้มท้องกว่าเก้าเดือน เจ้าเด็กน้อยก็เหมือนไม่อยากออกจากท้องแม่
ไม่ยอมเปลื่ยนท่านอนในท้อง พี่เราเองก็ไม่มีทีท่าว่าจะเจ็บท้อง กำหนดที่
จะคลอดก็เกินมาสองอาทิตย์ เราก็เป็นห่วงก่อนนี้ทุกครั้งที่โทรหาก็จะถามว่า
คลอดหรือยัง   พอเกือบเที่ยงเห็นมีข้อความจากออเร้นจ์ว่ามีมิสคอล เห็นเป็น
เบอร์พ่อก็รีโทรกลับ พ่อบอกว่า พี่คลอดแล้ว แต่เป็นผ่าตัดเอาเพราะไม่มีท่าที
ว่าจะเจ็บท้อง เป็นเด็กผู้ชาย ก็ดีใจและโล่งอกสะทีเพราะเป็นห่วงพี่เราตอนท้อง
ตอนนี้สบายใจ พี่เราก็แข็งแรงดี หลานก็หนักเกือบ 3.4 โล เสียกายที่ไม่ได้
อยู่ตรงนั้นกับทุกคนที่บ้าน ตอนนี้ก็มีสมาชิกใหม่เพิ่มอีกคน เราเองก็กลายเป็น
น้าจนได้ ไม่ชอบเลย แก่แล้วนะเนี่ยเรา

กลับมาบ้านก็โทรหาแม่ คุยกันครึ่งชั่วโมง เรื่องหลานแหล่ะ แม่ก็ดีใจ คุยเรื่อง
ชื่ออยู่เห็นพี่เรามีชื่อไว้ให้แล้ว แต่ก็คงต้องดูวันถูกโฉลกกับวันเกิดหรือเปล่าอีก
ตอนนี้ก็คงดูตั๋วจริงจังสะที อยากกลับเมืองไทยละ แต่คิดไปถึงตอนที่ต้องกลับ
มานี่ใหม่แล้วเซ็งล่วงหน้าเลย หน้าหนาวเสียด้วย เฮ้อ

ไปละเดี๋ยวจะไปหาตั๋วเครื่องบิน อยากกลับพร้อมๆกับเจ้าสโนว์ แต่ก็ของเช็ค
ราคาก่อน

เรื่อง ความพยายามของแมลงวัน

วันนี้เป็นอีกวันที่ตัดสินใจทำก๋วยเตี๋ยวกิน หลังจากที่คราวก่อนทำกินช่วง
ที่อากาศร้อนจัด วันนี้อากาศเย็นลง เมื่อวานก็ฝนตกทั้งวัน คิดว่าคงไม่มี
ปัญหาเรื่องแมลงวัน 

ครั้งก่อน ตอนทำก๋วยเตี๋ยว มีแมลงวันเข้ามาในบ้านมาก ก็ไม่คิดอะไร
เพราะปิดอะไรมิดชิด โดยเฉพาะโถใส่หมูสับที่มีฝาปิด ก็ไม่ได้คิดอะไร
ตอนที่แมลงวันตัวเขียวตอมรอบฝา จนมาลองสังเกตุเห็น ว่ามันพยายาม
หย่อนยื่นตูดแหลมๆ ออกมาแยงเข้าไประหว่างฝาครอบกับตัวโถ ก็เอะใจ
มันทำอะไร พอเปิดมาเห็นฝูงใข่แมลงวันบริเวณขอบโถ แทบจะอวกออทันที

วันนี้ก็ทำหมูสับเหมือนเคย เสียดายเมื่อวานลืมถั่วงอก เลยเหมือนขาดอะไรไป
พอทำหมูสับเสร็จ ก็เริ่มรู้สึกมีอะไรบินไปมา ปรากฎหัวเขียวเจ้าเดิม รีบเข้ากัน
มาทันที ไม่รู้หมูสับของเรามันถูกใจอะไรนักหนากับพวกแมลงวันเนี่ย ครั้งนี้
มีบทเรียนเรื่องแมลงวัน เราเลยเก็บเอาหมูสับไว้ในไม่โครเวฟ เพราะปลอดภัย
แน่ๆ แต่สงสัยกลิ่นหมูสับเราจะเย้ายวนมาก แมลงวันพากันมาตอมที่ไม่โครเวฟ
เห็นบางตัวพยายามจะชอนไช เข้าไปที่ร่องระหว่างประตูไมโครเวฟ เห็นแล้ว
อนาจใจ ในความพยายามของแมลงวันตัวเขียวนี้มา ร่องระหว่างประตูก็เล็ก
เบียดตัวเองเข้าไปจนได้ แต่ก็ไปไม่ถึงฝั่งฝัน เพราะมันปิดสนิท แต่เราก็ยัง
หวั่นๆเผื่อเผลอตอนปิดเปิดเอาหมูสับเข้าออก เจ้าแมลงวันมันอาจจะมีแผน
แอบซ่อนเข้าไปในรอในไมโครเวฟ เราจึงย้าย หมูสับเข้าไปไว้ในตู้เย็น

จากนั้นก็เริ่มยุทธการฆ่า แมลงวัน ทั้งสเปรย์ ทั้งไม่ตี สะใจมาก หากสังเกตุ
ดีๆที่ตัวแมลงวันหัวเขียว เวลาตีด้วยไม่ตี ตัวมันจะแตก หากเห็นกลุ่มก้อนสี
ขาวๆ แตกออกจากท้อง นั่นแหละใข่แมลงวัน วันนี้เห็นจะๆ

แมลงวันฉลาดกว่าที่เราคิด สกปรกกว่าที่เราคาด แพร่พันธุ์ก็เร็ว อันตรายมาก
คิดเหมือนกันว่า ขนาดเราพยายามรักษาสุขลักษณะที่นี่ ก็ยังเผลอไม่ได้กับ
ภัยของแมลงวัน  แล้วอาหารที่เราไม่ได้ทำเอง อาหารที่เราไปนั่งกินตามร้าน
มันจะพันภัยแมลงวันเหรอ ไม่ว่าที่นี่ หรือที่ไหนๆ คิดหรือเปล่าว่า กินใข่ของ
แมลงวันไปแล้วกี่ใบ ลองไปคิดกันดู

ไปนอนละ พรุ่งนี้ต้องไปทำงานอีกละ เบื่อวะ

วันแม่

ปีนี้ก็มาถึงอีกแล้ว กับวันแม่ เราก็ตื่นมาวันนี้ หาอะไรกินแล้ว
ก็ตั้งใจจะโทรไปหาแม่ เหมือนปีก่อนๆ จริงๆแล้วก็กะว่าจะไป
เมืองไทยช่วงนี้เพราะ เป็นช่วงที่พี่ใกล้คลอดด้วย กะรวบยอด
แต่สุดท้ายก็ไม่ได้ไปเพราะเรื่องงาน เลยเลื่อนไปกะหากสัญญา
งานไม่ต่อก็คงจะกลับไปช่วงเดือนตุลา ปรากฎก็มาต่อสัญญางาน
ให้ไปถึงสิ้นปี อะไรหลายๆอย่างคงต้องวางแผนใหม่ ใจนึงก็ดีใจ
เรื่องงานที่มีต่อไป แต่ใจนึงก็เบื่อๆเหมือนกัน ทำมาได้เกือบสาม
เดือนเบื่อละ คงเป็นสิ่งที่ไม่ได้ชอบทำนัก หรือเป็นเพราะเบื่อคนที่
นี่ เอะ หรือเป็นเพราะไอ้โนว์มันจะย้ายไปละ ทุกวันนี้ก็ดีใจได้ทำ
งานที่เดียวกัน แม้จะเจอกันแค่ตอนเย็น แต่เดือนหน้ามันก็ไม่มา
ทำแล้ว เลยเซ็งเลย เฮ้อ เบื่อชีวิตที่นี่ละวะ

กลับมาวันแม่ใหม่ ก็โทรไปหาแม่ที่บ้านแต่ไม่มีคนรับสาย เลย
ลองโทรหาเข้ามือถือพ่อ ปราำกฎอยู่โรงบาล เราก็นึกว่าพี่เราจะ
คลอดแล้วเพราะกำหนดเป็นช่วงอาิทิตย์นี้ ที่ไหนได้ พี่เขยตกหลัง
คา พาไปหาหมอ ก็ไ่ม่มีอะไรหัก ก็กลับบ้านได้แต่ก็ช้ำระบมไปหมด
ซวย นะเนี่ย เราก็คุยกับแม่เรื่องทั่วไป เหมือนเคย บอกแม่ว่าเบื่อ
งานละ แม่บอก อะไรวะเพิ่งทำได้แค่แป็ปเดียว เบื่อละ ก็ไม่รู้สิ
รู้สึกแปลกกับการทำงานกับคนดัช

บอกแม่ว่าพรุ่งนี้โทรไปหาใหม่ เพราะเป็นวันอาทิตย์ ปกติจะโทรไป
ทุกอาิทิตย์ อาทิตย์หน้าวางแผนไปเที่ยวปารีส กับไอ้โนว์ คงดี
เหมือนกัน เพราะตัวเองก็อยากไปนานละ เคยไปมาเมื่อสี่ปีก่อน แต่
ก็ยังได้เที่ยวไม่ทั่วเลย คราวนี้คงได้เห็นอะไรมากขึ้น คงได้เอา
รูปสวยๆมาลงที่บล็อกอีกหลังจากไม่ได้ไปไหนมานาน แถมขี้เกี่ยจ
อีก ตั้งแต่ทำงานมาเนี่ย เหนื่อยทุกวัน

จันทร์นี้คนร่วมงานกลับมาเยอะขึ้้นเบื่อเลย ไม่่ชอบให้คนเยอะ
เสียงดัง ยิ่งเพิ่งกลับจากพักร้อนกันด้วย เล่ากันใหญ่ ไม่เป็นอัน
ทำงานกัน เราก็นั่งหัวบานทำงานอยู่คนเดียวทุกที่ เบื่อพวกดัช
บ้าน้ำลาย แถมเสียงดังอีกด้วย แล้วกูมาทำห่าอะไรวะที่นี่
เฮ้อ หวังว่าวันนึงในเร็ววันคงได้จากที่นี่เหมือนกันเสียที

สิงหา มาแล้ว

เฮ้อ เดือนนี้ในที่สุดก็มาถึง เดือนที่จะบอกว่าเราจะแก่ขึ้นอีกปี
ทำไมหน้อ เราไม่อยากแก่ขึ้นเลย อยากอยุดอายุไม่ให้เกินนี้
ทำไม่ต้องแก่ขึ้นด้วย

เมื่ออาทิตย์ที่ผ่านมา เจ้าเพื่อนเกลอก็มาแวะเยี่ยมเยียน ทำเอา
เราทำงานวันเมื่อวันศุกร์แค่ครึ่งวันเพราะจะได้ทำความสะอาดบ้าน
ก่อนมันมา ตั้งแต่ทำงานมาก็ไม่ค่อยมีเวลาดูแลทำความสะอาดนัก
เลือกงานมาก็เหนื่อยไม่มีอารมย์ เสาร์อาทิตย์ก็อยากพักผ่อน เลย
ต้องเลือกเอามาหยุดครึ่งวัน ทำงานที่นี่ดีอย่าง อยากอยุดครึ่งวันก็
ได้เลย ไม่เหมือนที่เมืองไทย แต่ตอนนี้ก็เริ่มเบื่อหน่ายงานเหมือนกัน
คงต้องทนทำไปจนกว่าเขาเลิกจ้างเพราะอยากได้เงิน ถ้าสัญญาหมด
เมื่อไหร่ก็จะกลับไปเที่ยวเมืองไทยสักพัก เพราะปีนี้ยังไม่ได้กลับเลย

ใกล้วันแม่เข้ามาทุกที ปีนี้แม่คงยุ่งๆเพื่อเตรียมบ้านสำหรับหลายยาย
ที่จะเกิดอีกไม่กี่อาทิตย์นี้ เมื่อวานก็ได้คุยกับพี่ เสียดายที่ไม่ได้กลับ
ช่วงนี้อย่างที่วางแผนไว้ ไม่มีโอกาสได้เห็นและรับรู้ช่วงที่พี่เราท้อง
เห็นอีกทีคงหลังคลอดแล้ว อยากกลับไปอยู่บ้านจัง เฮ้อ คิดถึงแม่
สามปีที่ผ่านมาไม่มีโอกาสได้อยู่กับแม่ช่วงวันแม่ คงต้องเศร้าอีกครั้ง
เวลาได้ยินเพลงเกี่ยวกับแม่

สิงหาทีไรก็เป็นอย่างนี้ทุกที อยากรวยๆจะได้กลับไปเมืองไทยบ่อยๆ
คงได้แต่ฝันต่อไปว่างวดนี้ต้องถูกหวยแน่ จะได้ไม่ต้องทำงาน ขี้เกียจ
จัง โดยเฉพาะเรื่องตื่นเช้า ไม่ชอบเลย ถึงจะเริ่มชินแล้วก็ตาม แต่ก็ยัง
ไม่ชอบอยู่ดี เปลื่ยนตัวเองไม่ได้เลย เป็นคนตื่นยาก แถมนอนยากด้วย
กว่าจะฝืนหลับได้ ใช้เวลาไม่ต่ำกว่าชั่วโมง ไม่รู้เกิดจะคิดอะไรนักหนา
ช่วงกลางคืนเนี่ย

ไปละจะไปพยายามนอน