เคยฝัน

นี่ก็คงใกล้ช่วงลอยกระทงที่เมืองไทยแน่ๆ เราเองก็เริ่มจำ
ไม่ค่อยได้เพราะห่างเหินจากวันเดือนปีไทยมาเกือบ 5 ปีแล้ว
เร็วเหมือนกัน นี่ก็ใกล้ เดือนสุดท้ายของปี 2007 หรือ พ ศ 2550
ยังรู้สึกเหมือนเพิ่งมาอยู่ที่นี่ได้ไม่นาน เวลาหากเราไม่ไปตามนับ
มัน ก็ดูเหมือนว่าจะผ่านไปอย่างรวดเร็ว ยิ่งช่วงเวลาที่เราอย่าง
จะอยู่กับมันนานๆ มันก็ดูเหมือนจะยิ่งพยายามเดินเร็วขึ้น
เดือนนี้เป็นเดือนสุดท้ายที่จะทำงานอย่างพนักงานชั่วคราวเพราะ
ตั้งแต่เดือนหน้า ก็เริ่มทำหน้าที่อย่างเต็มตัว อย่าง ข้าราชการ
ก็ไม่ได้รู้สึกดีใจนัก แต่รู้สึกมั่นคงขี้นมากกว่าๆ การมาอยู่นี่ ได้
ทำงานที่นี่ เหมือนกับสิ่งที่เคยฝันไว้ตอนเด็ก ว่า อยากไปอยู่ต่าง
ประเทศ อยากทำงานที่ต่างประเทศ ตอนนี้พอเวลาได้เห็น หรือ
ได้ยินคนที่ได้ไปอยู่หรือไปเรียนต่างประเทศ รู้สึกอิจฉาเขา เวลา
เห็นคนที่ทำงานต่างประเทศแล้วรู้สึกทึ่งว่า เขาทำได้ไง วันนี้ได้
มีโอกาสทำสิ่งนี้ให้กับตัวเอง ทำสิ่งที่เคยฝันให้เป็นจริง ไม่คิดว่า
จะทำได้ เคยกลัวว่าการทำงานร่วมกับฝรั่ง เราจะปรับตัวไม่ได้
จะมีปัญหาการสื่อสาร แต่ในที่สุดแล้วมันก็ไม่ยากเกินความพยายาม
ถึงแม้ว่าการมาอยู่ที่นี่จะไม่ได้มีแต่ความราบรื่น มีปัญหาที่ต้องแก้ไข
มีทุกข์มีสุขสลับไป แต่นั่นมันก็เป็นเรื่องปกติของชีวิต ไม่ว่าจะอยู่ที่
ไหนซอกมุมไหนบนโลกใบนี้ เราก็คงไม่อาจหลีกเลี่ยงสิ่งเหล่านี้ได้

ลมหนาวพัดผสมฝน ยามเช้า เสียงขูดน้ำแข็งที่เกาะบนกระจกรถยนต์
เริ่มดังขี้นสม่ำเสมอ หลังจากผ่านค่ำคืนที่เยือกเย็นอุณหภูมิต่ำกว่าศูนย์
เสื้อหนาวหนาๆที่เก็บล็อคไว้ในตู้ตั้งแต่หนาวก่อนนี้ ถูกนำออกมาใช้
อีกครั้ง อาทิตย์นี้เราได้ย้ายจากยูนิทงานเก่า มาสู่ยูนิทใหม่ เพื่อนร่วมงาน
ใหม่ การเปลื่ยนแปลงนี้มาจากการที่เราจะเป็นพนักงานประจำตั้งแต่เดือน
หน้าเป็นต้นไป ทางหน่วยงานต้องการให้เริ่มทันที่อาทิตย์ เราก็เข้ามา
ประจำ Unit B ทีแรกให้เราไป Unit D เราขอไปที่เก่าคือ Unit C แต่กลับ
โดนมาหยอดไว้ที่ Unit B แต่ก็ดีแล้ว หลังจากสองวันก็ได้รู้จักเพื่อนร่วม
งานใหม่ ก็ไม่ได้ตื่นเต้นอะไรมากนัก ไม่กลัวแล้วกับการเปลื่ยนแปลง
เพราะมั่นใจในความสามารถของตัวเอง ก็คงต้องใช้เวลาทำความรู้จัก
เพื่อนร่วมงานใหม่อีกสักพักใหญ่ ก่อนจะเกิดความคุ้นเคย ก็ดีเหมือนกัน
ได้รู้จักคนมากขึ้น

เฮ้อ หนาวๆยังงี้ง่วงนอนเร็ว จะไปอาบน้ำละ ไว้มาเขียนใหม่คราวหน้า