เริ่มธันวา

เผลอแปล็บเดียวก็เข้าสู่เดือนสุดท้ายของปีละ ..เร็วจังเวลาเนี่ย..

ยังรู้สึกเหมือนเพิ่งเริ่มทำงานใหม่ๆเมื่อเกือบหกเดือนก่อนเลย

เวลาชั่งผ่านไปได้รวดเร็ว .......

อาทิตย์หน้าก็จะได้รู้เรื่องสัญญาจ้างงานว่าจะเป็นยัง

แต่ก็ดูเหมือนจะไม่มีปัญหาคงได้ต่อสัญญา เห็นว่าอาจเป็นสัญญาจ้าง

โดยตรงจากหน่วยงานเลยระยะเวลา 6เดือนก่อน

แบบแรกอันนี้สำหรับกลุ่มพนักชั่วคราวที่มีผลงานดี

แบบสองสำหรับพนักงานที่ทำงานปานกลางจนถึงดี

ก็จะได้ต่อสัญญาถึงเดือนมีนาคม และแบบสุดท้าย

พนักงานที่มีประสิทธิ์ภาพไม่พอเพียง สัญญาจ้างก็สิ้นสุดเดือนนี้

การตัดสินใจนั้นเป็นของพนักงานประจำของกลุ่มนั้นๆเอง

ว่าพอใจในตัวพนักงานชั่วคราวคนไหน

ตัวเราเองก็ไม่ได้วิตกอะไรมากนัก ถ้าได้ต่อก็ถือว่าโชคดี

มีงานมีเงิน ถ้าไม่ได้ก็ไม่เสียดายเพราะไม่ได้รักงานนี้มากมายนัก

แต่ดูเหมือนว่าตัวเราจะอยู่ในแบบแรก แบบว่าทำงานดีสม่ำเสมออ่ะ

แต่ที่วิตกอยู่คือว่าการจะได้เป็นพนังงานประจำของรัฐบาล

จำเป็นที่ต้องมีสัญชาติดัชหรือเปล่าเนี่ย

เฮ้อ ถ้ามันเป็นกฎหมายของเขา ก็คงช่วยอะไรไม่ได้นัก

ก็ต้องรอดูเอาว่าจะเป็นยังงัย แต่ที่แน่คงได้สัญญาต่อแหละ

เพราะเพื่อนพนักงานประจำในกลุ่มก็บอกเราวันนี้แล้วละ

(ตอนพนักงานชั่วคราวคนอื่นกลับไปแล้ว)

ว่าเราไม่ต้องห่วงอะไร เพราะเรามาเป็นอันดับ 1 จากจำนวน

พนักงานชั่วคราวทั้งหมด 5 คน อยากจะตอบไปเหมือนกันว่า จริงๆก็ไม่ได้

ห่วงอะไรหรอก เพราะมั่นใจอยู่แล้วละ ฮิฮิ

จริงๆแล้วพวกเขาก็รู้กันนะว่า

ภาษาดัชของเรายังไม่แข็ง คุยยังมั่วๆอยู่เลยโดยเฉพาะ

เรื่องที่ไม่เกี่ยวกับงาน แบบว่ารู้แต่คำพูดที่ใช้ในงานเป็นส่วนใหญ่

แต่เขาก็ยังเห็นความสามารถของเรา

แสดงว่าภาษามันก็ไม่ใช้ปัญหาทั้งหมดนะ

สำหรบคนต่างชาติอย่างเรา บางที่การเป็นคนไทย

รู้จักนอบน้อมเอาใจ ใส่ใจคนอื่น มีน้ำใจ

ก็สามารถเอามาใช้ไอย่างเห็นผลได้ในต่างแดนที่ดูเหมือนว่า

จะขาดน้ำใจไปเสียทุกๆที่

.............................................

สองอาทิตย์ที่ผ่านมา งานท่วมหัว

ลูกค้าโทรเข้ามาให้แก้ปัญหาวันละไม่ต่ำกว่า 60 ข้อความ

เล่นเอาเรานั่งแบบติดโต๊ะไม่ได้ลุกไปไหนนอกจากห้องน้ำ

ก็ไม่อยากให้ค้างคามาก ยิงดองไว้ยิ่งเยอะ เหมือนบางกลุ่มที่ตอนนี้

มีค้างอยู่ในระบบกว่า 200 ข้อความ

เห็นแล้วขนหัวรุกเลย เพราะงานเยอะ

เลยไม่ได้มาเขียนบล็อกเท่าไหร่ อาทิตย์ก่อนก็ตั้งใจจะเขียน

แต่พอวันสุดสัปดาห์ก็ไม่มีอารมย์ละ

อยากพักผ่อนนอนให้มากๆ เก็บกำลังไว้ใช้ใน

อาทิตย์ต่อไป แถมเมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมาก็แวะๆไปงาน HCC Beurs

ก็เกี่ยวกับโชว์ และขาย คอมพิวเตอร์และอุปกรณ์

งานนี้มีแค่ 3 วันต่อปี จึงไม่แปลกใจเลยที่มีคนให้ความสนใจ

เป็นจำนวนมากและประสบความสำเร็จอย่างล้นหลาม

ค่าเข้างานก็หัวละ 15 ยูโรเข้าไปละ นี้ถ้าเข้าไปและซื้อของ

ไม่คุ้มเหมือนเราก็อย่าเข้าไปเสียดีกว่า

เราซื้อของนิดเดียวเอง ราคาของในงานถูก(เป็นบางอย่างนะ)

เราได้กล่องใส่ ดีวีดี มาและก็หมึกปริ้นเตอร์

ราคารวมยังถูกกว่าค่าเข้างานเสียอีก แต่ก็อย่างว่า ไม่ได้เข้าเพื่อไปซื้อ

ของอย่างเดียว เขาไปเพื่อชมงานด้วย ไม่ได้เก็บรูปมา ขี้เกียจถ่าย ไปหา

ดูเอาเองในเนทละกัน

................................................

เมื่อวานไปกินซุชิ เจ้าประจำ วันพฤหัสเขาเป็นแบบกินไม้อั้น นี่เป็น

ครั้งแรกที่ได้ไปกินตั้งแต่กลับมาจากเมืองไทย ครั้งก่อนหน้านี้ก็ไปกินกัน

ส่งท้าย กับสโนว์และเบน คราวนี้ไปกินกัน ก็เล่นเอาอิ่มสะท้องแทบแตก

เบ็ดเสร็จก็แค่ 47 ยูโร สำหรับราคานี้กับซุชิ สองคน ไม่แพงเลยนะเนี่ย

ไม่คิดเลยว่าตัวเองจะมาหลงไหลอาหารญี่ปุ่นนะเนี่ย ก่อนอยู่เมืองไทย

ไม่คิดจะมองเพราะอาหารไทยเรารสเลิศอยู่แล้ว พอมาอยู่นี้อาหารไม่ได้

เรื่องก็เลยจำใจ ดันไปติดใจสะเนี่ย ก็ดีแล้วละซ้อมไว้แล้วเผื่อวันนึงไป

ญี่ปุ่นจะได้ไม่มีปัญหากับปลาดิบๆ

.................................................

วันนี้ที่วีมีเปิด Take That ให้ดู เกี่ยวกับการกลับมารวมตัวใหม่

เป็นข้อมูลที่ดีและโปรโมดอัลบัมใหม่ไปในตัวด้วย แถมแวะมาแถลงข่าว

เปิดตัวอัลบัมใหม่ที่อัมเตอร์ดัม แย่มาที่ไม่มีรู้ก่อนถ้าไม่ยังงั้นคงได้ไปกระ

ทบไหร่ขวัญใจ แกรี่ เห็นที่สนามบินคนก็ไม่เยอะด้วย เสียดายเป็นบ้าคู่ขา

กรุปปี้ก็ทิ้งไปสะละ ไม่เป็นไรเดียวมันกลัมมาอังกฤษ จะชวนไปตาม

Take That กับ Man U ว่าแล้วก็อยากดูคอนเสริต และดูบอลแมน ยู

ด้วย ปีหน้าเจอกัน

.................................................

เริ่มง่วงละไปนอนดีว่า พรุ่งนี้จะได้ตื่นสายๆสะที หลังจากรอคอยมา

5 วัน เออ ลืมบอกไปวันนี้เป็นวันที่ดีตั้งแต่เช้า คนที่ไม่ได้เห็นที่สถานีรถไฟ

มานานแล้ว ก็กลับมารอรถไฟขบวนเดียวกันเหมือนเคยในช่วงหน้าร้อน

มีความสุขแต่เช้า ก็มีวันดีๆทั้งวัน ไปอาบน้ำละ