วันแม่

ปีนี้ก็มาถึงอีกแล้ว กับวันแม่ เราก็ตื่นมาวันนี้ หาอะไรกินแล้ว
ก็ตั้งใจจะโทรไปหาแม่ เหมือนปีก่อนๆ จริงๆแล้วก็กะว่าจะไป
เมืองไทยช่วงนี้เพราะ เป็นช่วงที่พี่ใกล้คลอดด้วย กะรวบยอด
แต่สุดท้ายก็ไม่ได้ไปเพราะเรื่องงาน เลยเลื่อนไปกะหากสัญญา
งานไม่ต่อก็คงจะกลับไปช่วงเดือนตุลา ปรากฎก็มาต่อสัญญางาน
ให้ไปถึงสิ้นปี อะไรหลายๆอย่างคงต้องวางแผนใหม่ ใจนึงก็ดีใจ
เรื่องงานที่มีต่อไป แต่ใจนึงก็เบื่อๆเหมือนกัน ทำมาได้เกือบสาม
เดือนเบื่อละ คงเป็นสิ่งที่ไม่ได้ชอบทำนัก หรือเป็นเพราะเบื่อคนที่
นี่ เอะ หรือเป็นเพราะไอ้โนว์มันจะย้ายไปละ ทุกวันนี้ก็ดีใจได้ทำ
งานที่เดียวกัน แม้จะเจอกันแค่ตอนเย็น แต่เดือนหน้ามันก็ไม่มา
ทำแล้ว เลยเซ็งเลย เฮ้อ เบื่อชีวิตที่นี่ละวะ

กลับมาวันแม่ใหม่ ก็โทรไปหาแม่ที่บ้านแต่ไม่มีคนรับสาย เลย
ลองโทรหาเข้ามือถือพ่อ ปราำกฎอยู่โรงบาล เราก็นึกว่าพี่เราจะ
คลอดแล้วเพราะกำหนดเป็นช่วงอาิทิตย์นี้ ที่ไหนได้ พี่เขยตกหลัง
คา พาไปหาหมอ ก็ไ่ม่มีอะไรหัก ก็กลับบ้านได้แต่ก็ช้ำระบมไปหมด
ซวย นะเนี่ย เราก็คุยกับแม่เรื่องทั่วไป เหมือนเคย บอกแม่ว่าเบื่อ
งานละ แม่บอก อะไรวะเพิ่งทำได้แค่แป็ปเดียว เบื่อละ ก็ไม่รู้สิ
รู้สึกแปลกกับการทำงานกับคนดัช

บอกแม่ว่าพรุ่งนี้โทรไปหาใหม่ เพราะเป็นวันอาทิตย์ ปกติจะโทรไป
ทุกอาิทิตย์ อาทิตย์หน้าวางแผนไปเที่ยวปารีส กับไอ้โนว์ คงดี
เหมือนกัน เพราะตัวเองก็อยากไปนานละ เคยไปมาเมื่อสี่ปีก่อน แต่
ก็ยังได้เที่ยวไม่ทั่วเลย คราวนี้คงได้เห็นอะไรมากขึ้น คงได้เอา
รูปสวยๆมาลงที่บล็อกอีกหลังจากไม่ได้ไปไหนมานาน แถมขี้เกี่ยจ
อีก ตั้งแต่ทำงานมาเนี่ย เหนื่อยทุกวัน

จันทร์นี้คนร่วมงานกลับมาเยอะขึ้้นเบื่อเลย ไม่่ชอบให้คนเยอะ
เสียงดัง ยิ่งเพิ่งกลับจากพักร้อนกันด้วย เล่ากันใหญ่ ไม่เป็นอัน
ทำงานกัน เราก็นั่งหัวบานทำงานอยู่คนเดียวทุกที่ เบื่อพวกดัช
บ้าน้ำลาย แถมเสียงดังอีกด้วย แล้วกูมาทำห่าอะไรวะที่นี่
เฮ้อ หวังว่าวันนึงในเร็ววันคงได้จากที่นี่เหมือนกันเสียที