เงียบๆ

วันนี้นั่งหนวกหูทั้งวันกับกลุ่มพนักงานใหม่ ไม่รู้จะคุยอะไรกันแซดไปหมด
ทำงานไม่เป็นอันสงบสุขเลย เบื่อจริง อยากจะอยู่เงียบๆบ้างก็ไม่ได้เดียว
คนโน้นถามโน่น คนนี้ถามนี่ เหนี่อยหูฉิบหาย พอกลับมาบ้างก็มานั่งฟังคนที่
บ้านพล่ามต่ออีก เพราะตานี่อยู่บ้านไม่มีคนคุย เราเองก็ทนจนฟังๆ พยายามทำ
เป็นคนดี แต่ก็ทนไม่ไหว ขอบอกตรงๆเหนื่อยหูว่ะ แม่งบ้าพล่ามกันอยู่ได้ทั่งวัน
ลาบวชดีกว่ากู อยากอยู่สงบเงียบๆฉิบหาย บางทีเล่นเอาปวดหัวไปเลยกับเรื่อง
ที่ต้องมานั่งฟังคนพล่าม นี่ก็ได้หลบแว็บมาระบายสะหน่อย อยู่นานมากก็ไม่ได้
เดี๋ยวคนบ้าน้ำลายจะกดดันหาว่าเราไม่สนใจใยดี เซ็งหูกูเลย

อากาศห่วยๆก็เริ่มเดินตามกันมาทุกวัน แสงเดือนแสงตะวันแทบจะไม่สอดรอด
ร่องฟ้ามาให้เห็นเลย มีแต่ฝนเนียแหล่ะที่เห่อจะตกอยู่นั่นแหละ ทำไมจะต้องมี
ฤดูแย่ๆด้วยก็ไม่รู้ ทำเอาไม่อยากจะออกไปทำมาหากินเลย งานก็ยุ่งๆ งานไม่
น่าเบื่อแต่คนซิน่าเบื่อ หลังจากเปลื่ยนแปลงรูปแบบระบบการทำงาน เราก็ไม่ขัด
แย้งหรอก แต่ที่เบื่อคือไม่ได้ร่วมงานกับเพื่อนร่วมงานดีๆ ที่มีอยู่ก็แต่พอไหว
แต่ก็ไม่ถูกใจเท่าเมื่อก่อน การไปทำงานเลยไม่ค่อยน่าสนใจละ ก็คงรอดูอีก
ระยะ ยังงัยก็ทำมานานละแถมไม่ไกลบ้านด้วย ถ้าต้องเดินทางไกล

คงขึ้เกียจ เข้าไปใหญ่

พรุ่งนี้งดเทนนิส มีงานด้วยเร่งเข้ามา เราไม่ได้อาสากับเขาหรอก แต่เพื่อนที่ตี
เทนนิสด้วยต้องอาสาทำ เลยงด แต่ก็ไม่เป็นไร ดีเหมือนกันจะได้ไม่เหนื่อยมาก
ช่วงสุดสัปดาห์ วันอาทิตย์นี้ต้องไปเบลเยี่ยมด้วย เบื่อเหมือนกัน แต่ยังดี ไม่ต้อง
ค้าง และ ไม่ต้องทำอาหาร จะพยามรีบกลับบ้านให้เร็วเพราะวันจันทร์ทำงานต่อ

พล่ำเพ้อมานานละกู หลังจากฟังชาวบ้านเขาพล่ำ แต่ของเราแบบไม่มีเสียงสัก
แอ๊ะ ออกมาเพราะใช้การขีดเขียนแทน ก็ถือเป็นทางออกของการระบายอารมย์
ได้ดีนะ การขีดเขียนเนี่ย ก็รู้สึกผ่อนคลายหน่อยแต่ตอนนี้ต้องไปละเพราะปวดอึ