วันสุดท้าย

แล้วก็มาถึงในที่สุด วันแห่งการล่ำลา ถึงแม้ว่าฉันและแกก็จะ
ต้องได้เจอกันอาิทิตย์หน้าอีกที่เมืองไทย แต่วันนี้ ที่นี่
แกกำลังจากไป

รู้สึงว่างๆ ยังงัยก็ไม่รู้ เมืองยูเทรค ก็คงเงียบลงสำหรับฉัน ถนน
สายเดิมของฉัน ก็คงมีแต่ฉัน ไม่มีเพื่อนเดินร่วม เหมือนเคย
แค่คิดก็เหงาแล้วละ

ยังรู้สึกว่ามีอีกหลายอย่างในชีวิตที่ยังไม่ได้ทำ เวลาที่ผ่านมา
รู้สึกไม่เพียงพอที่ได้ใช้ร่วมกับแก เส้นทางของเราที่นี่ก็คงจบ
ลงแล้ว วันสุดท้ายของแกกับการใช้ชีวิตที่นี่ จากนี้ไปเส้นทาง
ใหม่ของเราก็เริ่มต้น เมื่อแกต้องเลี้ยวซ้าย ส่วนฉันก็ยังคงต้อง
เดินตรงต่อไป หากโชคดีถนนของฉันอาจจะได้ไปบรรจบกับ
แกอีก ถ้าโชคดี...

วันนี้ก็เป็นวันที่ฉันก็ต้องเดินทาง ไม่กลัวหรอกวันนี้
แต่กลัววันที่ต้องกลับมา ที่นี่อีก เพราะรู้ว่ามันคงไม่
เหมือนเดิมอีกแล้ว